Αρχαιολογικός Περίπατος Παιονίας

ΕΥΡΩΠΟΣ - Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΕΛΕΥΚΟΥ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΥΡΩΠΟΣ – Ο ΚΟΥΡΟΣ – “ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ Η ΠΟΛΙΣ”

Ένας αρχαιολογικός θησαυρός περιμένει τον επισκέπτη στην αρχαία Ευρωπό, που βρίσκεται σε απόσταση μόλις ενός χιλιομέτρου από την ομώνυμη κωμόπολη. Οι ανασκαφές που αποκάλυψαν την ιστορία της πόλης της Ευρωπού ξεκίνησαν το 1989.

Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ένα μεγάλο τμήμα της νεκρόπολης της αρχαίας Ευρωπού και τα στοιχεία οδήγησαν στην ανακάλυψη της προϊστορικής πόλης.

Από τα κορυφαία αρχαιολογικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή είναι το γλυπτό ενός Κούρου, το οποίο βρέθηκε σε αγροτεμάχιο κατά τη διάρκεια άροσης, το 1966. Το άγαλμα, σε φυσικό ύψος 1,80 μέτρα, παραπέμπει στη μορφολογία του Κούρου και πρόκειται για προϊόν νησιώτικου και πιθανότατα κυκλαδίτικου εργαστηρίου, όπως φανερώνει η σύσταση προέλευσης του μάρμαρου.

Ο Κούρος χρονολογείται στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. και θεωρείται από τα πλέον όψιμα παραδείγματα της σειράς των Κούρων, διότι τα χέρια και τα πόδια έχουν σχεδόν αποκολληθεί από το σώμα, ενώ παριστάνεται με κοντά μαλλιά, αντίθετα με τη χαρακτηριστική κόμη των υπολοίπων που γνωρίζουμε.

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ο Κούρος της  Ευρωπού ήταν «επιτάφιο σήμα», ενός επιφανούς πολίτη, ντόπιου ή και αποίκου από τη Νότια Ελλάδα, εγκαταστημένου στην αρχαία πόλη. Η ανεύρεσή του στην περιοχή φανερώνει τις εμπορικές και κοινωνικό-οικονομικές σχέσεις της Ευρωπού με τις υπόλοιπες Ελληνικές πόλεις. Η θεωρία αυτή ενισχύεται από τα όστρακα (κομμάτια αγγείων) κορινθιακής ή αττικής μελανόμορφης και ερυθρόμορφης εισαγμένης κεραμικής που αποκάλυψε η ανασκαφική έρευνα.

Ο Κούρος της Ευρωπού
seleukos

ΣΕΛΕΥΚΟΣ  Α’ ΝΙΚΑΤΩΡ

Η Ευρωπός διαθέτει τη σπάνια τύχη να αποτελεί γενέτειρα ενός από των πιο σημαντικών στρατηγών  και διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ο Σέλευκος Α’ Νικάτωρ (358 π.Χ. ή 353 π.Χ. – 281 π.Χ.) ήταν ένας από τους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ο ιδρυτής της δυναστείας των Σελευκιδών, που βασίλεψε στο Ασιατικό τμήμα της πρώην Περσικής Αυτοκρατορίας.

Ο Ηγεμόνας της Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών κατά την περίοδο
305 – 281 π.Χ, γεννήθηκε στην Ευρωπό της Βοττιαίας και αυτό το γεγονός καθιστά την περιοχή ιδιαίτερα σημαντική για τους επισκέπτες καθώς περπατούν στα βήματα του μεγάλου και αθάνατου ανδρός που συμβολίζει την τόλμη, το θάρρος και την ανδρεία καθώς συμμετείχε με επιτυχία στη λαμπρή εκστρατεία του Μεγάλου Στρατηλάτη Αλέξανδρου.

Ο επισκέπτης του αρχαιολογικού χώρου της Ευρωπού αξίζει να παρακολουθήσει το αντίστοιχο video που είναι αφιερωμένο στον Σέλευκο Α’ Νικάτωρα και είναι παραγωγής της Εφορίας Αρχαιοτήτων Κιλκίς.

Πρόκειται για ένα video που βοηθά τον επισκέπτη να  ταξιδέψει στην Ιστορία και να γνωρίσει τη σπουδαία προσωπικότητα του Σελεύκου  Α’ Νικάτωρος.

ΤΟ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΛΟΥΤΡΟ ΠΟΛΥΚΑΣΤΡΟΥ

Το Οθωμανικό Λουτρό στο Πολύκαστρο (14ος αιώνας) αποτελεί ένα περικαλλές μνημείο που αποδεικνύει την Οθωμανική κατάκτηση της περιοχής.

Ένα μνημείο που αξίζει να γνωρίσει ο επισκέπτης καθώς θα θαυμάσει την αρχιτεκτονική του και θα ταξιδέψει νοερά στις αρχές του 15ου αιώνα, όταν το τιμάριο Ρογνοβίτσας (έτσι ονομαζόταν τότε η σημερινή περιοχή του Πολυκάστρου) παραχωρήθηκε στους Καρά Σόλε και Σόφη Ηλία. Έκτοτε μετονομάστηκε σε Καρασούλι. Στα μέσα του 15ου αιώνα (γύρω στο 1450), το τιμάριο Καρασουλίου ανήκει στους Ορούτς Χαν (γιου του Καρά Σόλε) και Σόφη Ηλία και είχε 20 οικίες χριστιανών και 12 οικίες μουσουλμάνων.

Tο Καρασούλι έγινε έδρα Μπέη.

Το Οθωμανικό Λουτρό βρίσκεται εντός της κατοικημένης περιοχής του Πολυκάστρου και επιβλέπουσα Αρχή του είναι η Εφορία Αρχαιοτήτων Κιλκίς. Η πλήρης ανάδειξη του μνημείου δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη,  ωστόσο αξίζει να το επισκεφθείτε.

Οθωμανικό λουτρό
Αξιός ποταμός

ΤΟ ΠΟΛΥΚΑΣΤΡΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως αρκετούς προϊστορικούς οικισμούς, όπως του Λιμνοτόπου, του Άσπρου, του Αξιοχωρίου και της Ποντοηράκλειας. Ο κυριότερος όγκος πληροφοριών για την προϊστορία της περιοχής προέρχεται από ανασκαφές Βρετανών αρχαιολόγων πριν από το 1940, οι οποίες συνεχίστηκαν και την επόμενη δεκαετία, ενώ τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν τότε αποτελούσαν μέχρι τη δεκαετία του ’80 τα μόνα δεδομένα για την προϊστορία ολόκληρης της Μακεδονίας. Στην εποχή του Χαλκού, οι κάτοικοι του Πολυκάστρου φαίνεται ότι είχαν εμπορικές επαφές με τη Νότια Ελλάδα και τους Μυκηναίους, τους οποίους πιθανόν προσέλκυσε η πλούσια ξυλεία, οι δυνατότητες μεταφοράς με τα ρεύματα του Αξιού και το πλούσιο σε μεταλλεύματα υπέδαφος της περιοχής. Τα αρχαιολογικά ευρήματα υποδεικνύουν ότι το Αξιοχώρι αποτέλεσε σημείο αναφοράς της εξάπλωσης και της διάδοσης του μυκηναϊκού εμπορίου στη Μακεδονική ενδοχώρα.

Για την περιοχή σώζονται μαρτυρίες του Ηρόδοτου και του Θουκυδίδη και αναφέρεται ότι οι εκβολές του Αξιού βρισκόταν τότε 15 χλμ. μακριά από τη θέση του σημερινού Πολυκάστρου. Το μεγαλύτερο τμήμα της γύρω περιοχής καλύπτονταν από έλη και λιμνάζοντα νερά και γι’ αυτό οι αρχαίοι οικισμοί εντοπίστηκαν κυρίως σε υψώματα τα οποία προσέφεραν περισσότερο υγιείς συνθήκες διαβίωσης. Το σημείο των εκβολών σταδιακά απομακρύνθηκε και τον 5ο αιώνα π.Χ. είχε φτάσει στο ύψος της σημερινής πόλης των Κουφαλίων.

Η ΑΞΙΟΥΠΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Η Αξιούπολη βρίσκεται στο τμήμα της κοιλάδας του Αξιού που ονομαζόταν στην κλασική περίοδο Αμφαξίτις, ενώ στην περιοχή κατοικούσαν Παίονες και Βοττιαίοι. Τον 5ο αιώνα π.Χ. η Αμφαξίτις ενώθηκε με το βασίλειο της Μακεδονίας και από τότε ακολουθεί τη μοίρα των υπόλοιπων περιοχών της βόρειας Ελλάδας.
Στη Ρωμαιοκρατία η περιοχή της Αξιούπολης ανήκε στην επαρχία της Μακεδονίας με πρωτεύουσα την Πέλλα, ενώ στη Βυζαντινή εποχή δέχτηκε τις επιδρομές Σλάβων από τη Βοημία, οι οποίοι ονόμασαν την κοιλάδα του Αξιού, Μποέμιτσα, δηλαδή μικρή Βοημία. Το 1397 πέρασε στην κυριαρχία των Οθωμανών, ενώ στους επόμενους τρεις αιώνες εγκαταστάθηκαν φυλές Βλάχων.